Podróżowanie za wolno jadącą ciężarówką na standardowej jednojezdniowej drodze potrafi być bardzo irytujące. Gdy już możesz ją wyprzedzić, to nagle okazuje się, że jest podwójna ciągła – otóż wcale nie nagle. Sto metrów wcześniej zostałeś o tym ostrzeżony.

W celu uzyskania uprawnień do kierowania pojazdami, kandydaci na kierowców musieli zapoznać się z przepisami ruchu drogowego. Problem w tym, że wiedza z biegiem czasu ulatuje – o ile w ogóle była – i o niektórych kwestiach część aktywnych kierowców zwyczajnie zapomina. Jedną z nich jest bez wątpienia kwestia znaku poziomego P-6 „linia ostrzegawcza”, o której istnieniu wie raczej niewielu kierowców, a bez wątpienia jest bardzo ważnym elementem oznakowania dróg. Jak twierdzą sami kierowcy, temat  linii ostrzegawczej jest bardzo często pomijany nawet na kursach nauki jazdy.

Zadaniem linii P-6 jest ostrzeganie kierowców o wystąpieniu za kilkadziesiąt metrów zakazu wyprzedzania wynikającego z różnego rodzaju przyczyn – niebezpieczny zakręt, przejście dla pieszych, skrzyżowanie dróg, przejazd kolejowy, wzniesienie itd. Linia ostrzegawcza występuje zazwyczaj po zwykłej linii przerywanej, która pozwala na przekraczanie jej, czyli na wyprzedzanie na oznaczonym w ten sposób odcinku drogi. Przejeżdżanie przez linię ostrzegawczą jest jeszcze dozwolone (jest bowiem linią przerywaną). Problem pojawia się za nią, ponieważ w takich miejscach obowiązuje już zakaz wyprzedzania  - jednostronny lub dwustronny. Manewr rozpoczęty na linii P-6 bez wątpienia zakończy się albo na „podwójnej ciągłej”, albo na linii jednostronnie przekraczalnej, ale niestety nie dla tego kierunku jazdy. Jeżeli taki manewr zostanie zauważony przez policję, wówczas kierowca zostanie ukarany mandatem w wysokości 200 zł i 5 punktami karnymi.

Linię P-6 jest łatwo odróżnić od zwykłej linii przerywanej. Mówiąc kolokwialnie, linia ostrzegawcza „miga” podczas jazdy dużo większą częstotliwością. Standardowa linia przerywana stosowana na drogach poza obszarem zabudowanym jest zbudowana z odcinków o długości 4metrów, a pomiędzy nimi występuje przerwa o długości 8 metrów. Linia przerywana krótka stosowana na drogach o prędkości dopuszczalnej poniżej 70 km/h jest zbudowana z odcinków o długości 2 metrów, a pomiędzy nimi występuje przerwa o długości 4 metrów. Natomiast linia ostrzegawcza zachowuje zupełnie inne proporcje – długość linii to 4 metry, długość przerwy to zaledwie 2 metry, stąd właśnie wrażenie szybkiego „migania” linii ostrzegawczej.

Szczególnym rodzajem linii ostrzegawczej jest znak P-6a linia ostrzegawcza naprowadzająca, w której skład wchodzą strzałki w kształcie łuku, nakazujące kierowcy powrót na swój pas ruchu. Tego typu rozwiązanie można stosować przed znakami poziomymi P-3a (linia jednostronnie przekraczalna – długa) i P-4 (linia podwójna ciągła).

Kierowca jadący za pojazdem zasłaniającym pole widzenia do przodu np. za samochodem ciężarowym z pewnością będzie chciał wyprzedzić go. Ciężarówki nie dość, że mogą poruszać się ze znacznie mniejszą prędkością niż samochody osobowe (70 km/h na zwykłych drogach), to do tego zdecydowanie nie upiększają krajobrazu przed szybą.  W takiej sytuacji kierujący powinien zwracać uwagę na występowanie linii ostrzegawczej zwłaszcza wówczas, gdy podróż odbywa się nocą i nie wszystko z przodu jest dobrze widoczne. 


Przepisy:

2.2.1.12.
Znak P-6 „linia ostrzegawcza” stosuje się do ostrzegania kierujących pojazdami o zbliżaniu się do niebezpiecznego miejsca, w szczególności odcinka drogi, na którym zastosowano linie: P-2a (linia pojedyncza ciągła – wąska), P-3a (linia jednostronnie przekraczalna – długa) lub P-4 (linia podwójna ciągła), przez które przejeżdżanie jest zabronione. Znak P-6 umieszcza się niezależnie od dopuszczalnej prędkości na drodze.
Znak P-6 stosuje się na łukach oznaczonych znakiem ostrzegawczym A-1 (niebezpieczny zakręt w prawo), A-2 (niebezpieczny zakręt w lewo), A-3 (niebezpieczne zakręty - pierwszy w prawo) lub A-4 (niebezpieczne zakręty - pierwszy w lewo), na których warunki widoczności nie powodują konieczności stosowania linii P-3a lub P-4. Wówczas linię ostrzegawczą umieszcza się na całej długości łuku.
Znak ten może być poprzedzony znakami P-1a (linia pojedyncza przerywana - długa) lub P-1b (linia pojedyncza przerywana - krótka), a następować po nim mogą znaki: P-2a, P-3a i P-4.
Długość linii ostrzegawczej powinna wynosić co najmniej:
- 50 m na drogach o dopuszczalnej prędkości do 70 km/h,
- 100 m na drogach o dopuszczalnej prędkości powyżej 70 km/h.
W obszarze zabudowanym dopuszcza się niestosowanie linii P-6 i stosowanie linii P-2a, P-3a lub P-4 bezpośrednio po linii P-1b.

2.2.1.13.
Znak P-6a „linia ostrzegawcza — naprowadzająca” stosuje się do ostrzegania kierujących pojazdami o zbliżaniu się do odcinka, przed którym zastosowano linie P-3a lub P-4, i oznacza nakaz powrotu na prawy pas ruchu. Znak P-6a stosuje się na drogach dwukierunkowych o dopuszczalnej prędkości powyżej 70 km/h przed łukami poziomymi i pionowymi, które nie są z daleka widoczne przez kierujących, a także przed wysepkami rozdzielającymi pasy ruchu. W linii ostrzegawczej naprowadzającej co trzecia kreska zastąpiona jest strzałką. Znak P-6a stosuje się samodzielnie lub jako kontynuację linii P-6, przy czym w zależności od warunków widoczności liczba strzałek powinna wynosić od 2 do 4.*

* Szczegółowe warunki techniczne dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunki ich umieszczania na drogach. Załącznik nr 1—4 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach. Załącznik do nru 220, poz. 2181 z dnia 23 grudnia 2003 r.